Cosmea
Tegen de beelden verdoemde feiten
van alweer een nieuwe oorlog
vraagt mijn euvel oog de troost
van een bloem, de tweekleurige
wit-roze cosmea dient zich aan en
in haar naam draagt zij de hele
kosmos, waarom als dit al bestaat
dan ook dat – stof, puin, scherven,
rook, as, staal, sterven, bloed, stof –
sluit zij de krant buiten en in